Άρθρο του Δημάρχου Χερσονήσου, Σπύρου Δανέλλη, μετά το Συνέδριο της ΚΕΔΚΕ στη Θεσσαλονίκη. "Καποδίστριας ΙΙ: Άνθρακες ο θησαυρός"

 

ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ  ΙΙ:  ΑΝΘΡΑΚΕΣ  Ο  ΘΗΣΑΥΡΟΣ.

 

   Το ετήσιο συνέδριο της ΚΕΔΚΕ που είχε προσδιοριστεί για τις αρχές του Νοεμβρίου, ήταν το ορόσημο, αφού εκεί ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Παυλόπουλος θα εξήγγειλε τον περίφημο «ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΙΙ» και θα περιέγραφε το όραμά του για τη μεγάλη διοικητική  μεταρρύθμιση. Το συνέδριο μετατέθηκε για το τέλος του μήνα, με ψαλιδισμένες όμως τις προσδοκίες αφού ο Υπουργός επικαλούμενος την οικονομική κρίση είχε ήδη δηλώσει  στην εκτελεστική επιτροπή της ΚΕΔΚΕ, ότι το μεγάλο εγχείρημα αναβάλλεται σε  απροσδιόριστο χρόνο.

   Στη Θεσσαλονίκη προχθές πολύ σωστά είπε ο Υπουργός ότι χωρίς την οικονομική υποστήριξη των ΟΤΑ θα είχαμε μια καρικατούρα μεταρρύθμισης, στην οποία δεν πρέπει να επαναληφθούν λάθη ή παραλήψεις που έγιναν στον «ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ Ι».

Δυστυχώς όμως, η αυτονόητη αυτή διαπίστωση δεν είχε ποτέ τεθεί από πλευράς Αυτοδιοίκησης, δηλαδή ΚΕΔΚΕ, η οποία αναφερόταν μονάχα στον όρο να επιστραφούν στους ΟΤΑ οι παρακρατηθέντες πόροι. Αίτημα επίσης αυτονόητο, αλλά άσχετο με τη μεταρρύθμιση.

   Ήρθε όμως η ώρα που η Αυτοδιοίκηση πρέπει με σαφήνεια να περιγράψει τη δική της πρόταση για τη μεγαλύτερη μεταρρύθμιση που έχει ανάγκη η χώρα.

   Αν ο μεγάλος ασθενής είναι η δημόσια διοίκηση που δυναστεύει τον πολίτη, κοστίζει πανάκριβα, είναι αντιπαραγωγική κι ανίκανη να παρακολουθήσει τις εξελίξεις και ανάγκες των καιρών, δεν νοείται να μιλούμε για διοικητική μεταρρύθμιση χωρίς να ξεκινάμε από την αναγκαιότητα μετεξέλιξης του κράτους σε ένα σφικτό, επιτελικό κι αποτελεσματικό σύστημα.

   Όλες οι υπηρεσίες που δε σχετίζονται με την εξωτερική πολιτική, την εθνική άμυνα, τις εθνικές πολιτικές για την οικονομία και την ανάπτυξη, πρέπει να μεταβιβαστούν στην Αυτοδιοίκηση.

   Ό,τι έχει να κάνει με την καθημερινότητα του πολίτη και την τοπική ανάπτυξη, δεν μπορεί παρά να αφορά στην Αυτοδιοίκηση. Εκείνη του πρώτου βαθμού που θα αποτελείται από δήμους-ολοκληρωμένες αναπτυξιακές ενότητες και τις αιρετές περιφέρειες που θα αποτελούν το δεύτερο βαθμό. Παράλληλα, η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, που θύμιζε πάντοτε πολύ περισσότερο το κεντρικό γραφειοκρατικό κράτος και πολύ λιγότερο τον αυτοδιοικητικό της χαρακτήρα, πρέπει να καταργηθεί.

   Σχετικά με την αναδιάταξη του χάρτη των Δήμων της χώρας, ο στόχος της μετεξέλιξης τους σε 350-400 από τους 1.600 σημερινούς, είναι ορθολογικός και ρεαλιστικός.

   Η κλίμακα, το κρίσιμο μέγεθος που θα αναφέρεται σε ολοκληρωμένες αναπτυξιακά περιοχές, αποτελεί βεβαίως αναγκαία προϋπόθεση ώστε να μιλάμε για ισχυρούς δήμους. Όμως για να γίνει και ικανή η συνθήκη απαιτείται γενναία θεσμική και οικονομική  μεταρρύθμιση. Η απογραφειοκρατικοποίηση της λειτουργίας των δήμων και η άρση της ιδιότυπης ομηρίας των Δημάρχων από την υποχρεωτική συνδιοίκηση με πλήθος κρατικών λειτουργών, (Επιτροπών Ελεγκτικού Συνεδρίου, στελεχών της Περιφέρειας, κτλ), επαναφέροντας έτσι από το παράθυρο τον έλεγχο σκοπιμότητας, απαιτούν την άμεση θεσμοθέτηση μέτρων.

    Η αδυναμία άμεσης ανταπόκρισης του Δήμου στις ανάγκες κι απαιτήσεις των δημοτών, που καταγράφεται ως ανεπάρκεια κι αδυναμία απαξιώνει την Αυτοδιοίκηση κι υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής των δημοτών.

   Για να μπορέσει όμως σοβαρά η Αυτοδιοίκηση να παρέχει υψηλής ποιότητας υπηρεσίες σε όλο και περισσότερους τομείς (καθημερινότητα, παιδεία, πολιτισμός, πρόνοια, μεταφορές κτλ) αλλά και να σχεδιάζει και να υλοποιεί έργα (υποδομής, ανάπτυξης περιβαλλοντικής και πολιτικής προστασίας), απαιτείται ριζική διαφοροποίηση των οικονομικών της. Η σημερινή οικονομική της καχεξία που την καταδικάζει στη διαχείριση μιας αδιέξοδης μιζέριας, αντιμετωπίζεται μονάχα από μια γενναία φορολογική μεταρρύθμιση που θα καταστήσει τους ΟΤΑ αποδέκτες μέρους της άμεσης φορολογίας των πολιτών, κάτι που εξάλλου συμβαίνει στη λοιπή Ευρώπη. Ένα τέτοιο μέτρο, θα είχε εξάλλου και ευεργετικά αποτελέσματα στα θέματα διαφάνειας και ελέγχου εκ μέρους των πολιτών, της διαχείρισης των δημόσιων οικονομικών.

   Όλα τα παραπάνω πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο σοβαρής συζήτησης και λήψης άμεσων πρωτοβουλιών από πλευράς των οργάνων της Αυτοδιοίκησης, (ΤΕΔΚ και κυρίως ΚΕΔΚΕ), η οποία πρέπει να αποδείξει πως πέρα από κλειστό λόμπυ με κύριο μέλημα την ανταλλαγή αλληλοεξυπηρετήσεων και τον προνομιακό διάλογο των μελών του με την εκάστοτε Κυβέρνηση, εκφράζει τη ζώσα, μαχόμενη και στενάζουσα Αυτοδιοίκηση.

                                                                          Σπύρος Δανέλλης

                                                                     Δήμαρχος Χερσονήσου

 

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Πατρις» στις 2/12/2008